Daar zat ik dan als luisteraar steeds meer mijn best te doen. Het verhaal van de focusser ging alle kanten op en mijn suggesties kwamen niet aan. Maar ja, ‘de focusser is altijd de baas’ en ‘niets hoeft’, dus ik volgde wat zich aandiende. Maar ik voelde me eigenlijk meegesleept in een verhaal. Ik werd steeds stiller en voelde steeds meer afstand.
De focusser was na afloop enthousiast over de goede sessie. Ik durfde niet meer aan te kaarten of dit eigenlijk wel focusing was geweest. Frustrerend; voor mezelf helemaal niet fijn en had ik de focusser hiermee eigenlijk wel geholpen?
Herken je dit? Je kan er veel spanning afhalen door er als volgt naar te kijken.
Weet waarvoor je niet verantwoordelijk bent.
Als luisteraar krijg je maar een fractie mee van wat er in de focusser omgaat. Wat er in de focusser omgaat is voor jou een black box. Ook al ben je nog zo afgestemd. Jij bent als luisteraar niet verantwoordelijk voor de black box. Je bent ook niet verantwoordelijk voor een geslaagde focussessie. Zelfs óf de focusser wel focust, is niet aan jou. Pff, best wel bevrijdend!
Weet wat jouw rol is.
Als luisteraar bied je de focusser een veilige ruimte om op een benieuwde manier bij zijn of haar ervaring te zijn. Daarvoor zijn jouw aanwezigheid, empathische aandacht en ‘spiegelen’ de basis. Wat je zegt is veel minder belangrijk. Dit besef kan je helpen als je vast komt te te zitten in je zoektocht naar goede woorden en suggesties.
Een beetje ongemak hoort erbij
In een gewoon gesprek met vrienden stel je vragen, leef je mee, stel je gerust of geef je raad. In een focusing sessie is hier geen plaats voor. Je krijgt zeker in het begin wel zulke impulsen. Die impulsen negeren voelt ongemakkelijk. Een vage lijfelijke gewaarwording heeft tijd nodig om ‘in focus’ te komen. Dat duurt even. Als luisteraar help je de focusser te vertragen. En ook om op een open manier benieuwd te zijn. Dit wachten en niet weten is anders dan je gewend bent in je ‘normale’ leven. Ook dat kan ongemakkelijk voelen.
Je bent aan het leren.
Soms voel je je ongemakkelijk, zeg je minder handige dingen. En als je durft te experimenteren is dat niet altijd succesvol. En dat is helemaal oké. Je bent aan het leren! Het helpt hierbij als je niet alleen voor de focusser de ruimte bewaakt, maar ook voor jezelf. Merk het op en sta het toe. Je hoeft er verder niet op in te gaan. Na afloop is het wél goed om met de focusser uit te wisselen over wat wel en wat juist niet werkte.
Ontspannen luisteren op een manier die werkt; inmiddels weet ik zeker dat het kan. En die spannende momenten? Die zijn er zo nu en dan nog steeds. Pas als dat niet meer zo is, ga ik me zorgen maken.